Πρέπει να το ‘χω ξαναγράψει αυτό με το Μπουνιουέλ και τις λίστες, πόσο ευχάριστη είναι η κατάρτισή τους. H Τελευταία Πνοή έχει σημαδέψει πολύ κόσμο, υποψιάζομαι. Διάβαζα στο τελευταίο Κ της Καθημερινής, την Ξένια Καλογεροπούλου να τσιτάρει ένα απόσπασμά του, αγαπημένο κομμάτι και της μητέρας μου (όπου πάνω κάτω ο Μπουνιουέλ λέει ότι θα ήθελε, αφού πεθάνει, να μπορεί να σηκώνεται πού και πού και να ρίχνει μια ματιά στα εξώφυλλα των εφημερίδων στο περίπτερο).
Έστω τα χιλιόμετρα ραφιών με τα βιβλία που μοιραία δε θα διαβάσω (ο βίος βραχύς), ιδού πώς τα μείωσα κατά μερικά εκατοστά:
- Σάβανο, Τζον Μπανβιλ, ο συγκεκριμένος το «έβγαλα τις πυτζάμες μου, πήγα στην ΕΒΓΑ και γύρισα» θα το περιγράψει αριστοτεχνικά.
- Θάνατος στην ιερατική σχολή, Π.Ντ.Τζέημς, σχετικά πρόσφατη ανακάλυψη η Π.Ντ. ολοκληρωμένο σύμπαν ο μυθιστορηματικός της κόσμος.
- Η αίθουσα φόνων, της ιδίας
- Διαταραγμένες Ψυχές, Μινέτ Γουόλτερς, αρκετά τραβηχτική ιστορία, σαφώς πιο χάρτινοι ήρωες απ’ αυτούς της Τζέημς.
- Ο ελέφαντας εξαφανίζεται, Χαρούκι Μουρακάμι: απλώς συμπαθές, ίσως αν διάβαζα αυτό το βιβλίο του πρώτο αντί για το κουρδιστό πουλί να μην είχα την ψύχωση με τον Ιάπωνα-θεέ μου, μήπως ακούγομαι σαν σπορτκάστερ?
- Ο διάβολος με το γαλάζιο φόρεμα, Ουόλτερ Μόσλυ, συμπαθές.
- Μικρή ιστορία του κόσμου, Γκόμπριχ, πολύ καλή, σκέφτομαι να αρχίσω να τη διαβάζω στον Αργύρη, άλλωστε αν θυμάμαι την εισαγωγή το βιβλίο ξεκίνησε ως επιστολές-μαθήματα σε ένα κοριτσάκι.
9 σχόλια:
αγορασα χθες το "σαβανο " και τα "κινεζικα κουτια" της Σωτης Τριαναταφυλλου,με την ελπιδα να να τελειωσω,
Μαρία,
το σάβανο είναι καλό, τη Σώτη ενώ γενικά τη συμπαθώ, σ΄αυτό το τελευταίο μ' έπιασαν τα στραβά μου κ δεν το πήρα. Πότε θα μιλήσουμε?
Μαριλένα δε θα το πιστέψεις: βρήκα κάποιον που έχει διαβάσει την "αδηφαγία" και η κριτική είναι δικιά του ΟΛΟΔΙΚΙΑ ΤΟΥ, αλλά έχει κλείσει τα σχόλια και δε μπορώ να τον ευχαριστήσω για το καλό που μου έκανε. Είχα βαρεθεί να διαβάζω την κριτική του βήματος σε όσους βρήκα να το έχουν διαβάσει!! Το καλύτερο -συμφωνώ και σε πολλά μαζί του- στο δια ταύτα έχω τις αναιρέσεις μας, παραληρηματικό ναι, αλλά με τάσεις επέκτασης του παραληρήματος στον αναγνώστη θα έγραφα εγώ και χωρίς να έχω διαβάσει ούτε το πρωτότυπο, ούτε την αγγλική μετάφραση, νοιώθω ότι μεταφραστικά το πόνημα ψιλοαπέτυχε και τζάμπα τα βάζω με τον αυτόχειρα συγγραφέα...
Καλά δε μπορείς να φανταστείς πόσο καλά νοιώθω, είχα αρχίσει να νοιώθω μόνη στο χώρο....
Μαριλένα καλή σου μέρα:)))))
ΔΕΣ ΕΔΏ:
http://librofilo.blogspot.com/2007/12/blog-post_31.html
Εντάξει έχω εμμονές το παραδέχομαι....
Η ανησυχία μετατρέπεται σε φόβο... Είσαι η Νερίνα ή η Γκλεν Γκλόουζ εκεί που μαγειρεύει το αγαπημένο κουνέλι-πετ?
(παναζία μου, δλδ!)
Oργίασες, δηλαδή!
Υ.Γ. Τύψεις μ' έπιασαν, έχω καιρό να βουτήξω σε καινούργιο βιβλίο...
:)
Γεγονός, Αθανασία :-), πολύ καλά ήταν.
Διάβασα το ''Νορβηγικό Δάσος'' του Μουρακάμι και ομολογώ πως είναι από τα πιο ωραία βιβλία που έχω διαβάσει πρόσφατα. Κριτήριο το γεγονός πως δεν ξεκίνησα άλλο ενδιάμεσα. Δεν έχω διαβάσει άλλα του, αλλά υποψιάζομαι πως θα προτιμήσω το πρώτο του. Δεν έχω ακούσει καλά σχόλια για το τελευταίο του. Θέλω πάση θυσία να του κάνω μια βιβλιοπαρουσίαση. Πόσο μου αρέσουν οι Ιάπωνες! Ωραίο μπλογκ, Μαριλένα. Είπα να ξανατρυπώσω [κάνω τάχατες διάλειμμα - δικαιολογίες].
Sexton, αρχίζω τις αδιάκριτες ερωτήσεις: Διάλειμμα από τι?
Ποιοι άλλοι Ιάπωνες, εγώ από Ιάπωνες ανακαλώ μόνο τη Yoko Ogawa, ένα της Βanana Yoshimoto-έτσι κι έτσι και τον Kenzaburo Oe (ένα ή δυο), αν έχεις άλλες προτάσεις ανυπομονώ!
:-)
Δημοσίευση σχολίου