Αισθήσεις-(παραπλανητικός, πολλά υποσχόμενος τίτλος)

Δυο μέρες τώρα ήμουν σπίτι και το μεσσιανικό σύνδρομο ήταν σε έξαρση-αν όχι όλον τον κόσμο, το φτωχό μου γιο όμως σίγουρα θα τονε σώσω! Μου κόλλησε σώνει και καλά να μάθουμε τις αισθήσεις. Το Μάιο (?) περνάμε ΚΔΑΥ και πιστεύω ότι οι αισθήσεις θα ΄ναι σοσάκι, που λέγαμε και το πάλαι ποτέ. (Προς αποφυγή παρεξηγήσεων δεν υπάρχει πρεμούρα για τα ΚΔΑΥ, απλώς επιχειρούμε να γράψουμε ένα γελαστικό πρόλογο).

Έχω πάρει ένα συμπαθέστατο παιχνίδι για την εκμάθησή τους-αν βρω λινκ θα βάλω. Προσπαθούμε να μάθουμε το ποιηματάκι «τι κάνουμε με τα μάτια? Βλέπουμε! κ.ο.κ» συνοδεύοντας το λεκτικό κομμάτι από έντονες χειρονομίες.

Στα μάτια κλείνουμε ο ένας του άλλου και λέμε, βλέπουμε, δε βλέπουμε. Η δε μανούλα κάνει κι ένα γούρλωμα, την επιτομή του χαριτωμένου.

Στη μύτη ρουθουνίζουμε εκ περιτροπής ως χοίροι πάνω από μια cK one.

Στο στόμα κάνουμε τους χαριτωμένους ήχους ότι ρουφάμε μια σούπα ή πλαταγίζουμε τα χείλια-εξίσου σέξυ με το ως άνω γούρλωμα, ο δε συνδυασμός γούρλωμα-ρούφηγμα μπορεί να αποβεί θανατηφόρος για τον ανύποπτο θεατή.

Μετά με τα χέρια πιανόμαστε και τέλος με το αυτί ψιθυρίζουμε ή φωνάζουμε ο ένας στο αυτί του άλλου (κατά σατανική σύμπτωση εγώ είμαι πάντα αυτή που ψιθυρίζει στο αυτί του κι ο Θόδωρος αυτός που φωνάζει στο δικό μου).

Σκέφτομαι όλο αυτό το σύνδρομο Τουρέτ (=νευρολογική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από πλήθος τικ, ή τον εμπεδώνουμε το Σακς ή δεν αξίζει να λέμε ότι τον διαβάζουμε) τη μούτα και το νάζι να το προβάρω κι απόψε στο σούπερ μάρκετ με το Θόδωρο. Πόσο να θιγούν αν αρχίσουμε τα "πφφφφφ βρομάει" πάνω από τα κρεμμύδια?