Η πρώτη φωτογραφία είναι από το κυριακάτικο Κ της Καθημερινής. Η Μέριλυν, πιο όμορφη απ’ όσο την έχω δει ποτέ, μαζί με την Κάρεν Μπλίξεν και την Κάρσον ΜακΚόλλερς. Λίγο που μια τόσο όμορφη γυναίκα διάβαζε (αν και εκ πεποιθήσεως ουδέποτε τα τελείωνε, λέει ο Σνεντέρ), λίγο που σχεδόν την αγάπησα διαβάζοντας το βιβλίο, σκάναρα τη φώτο και την ανέβασα. Holly, ακόμα περιμένω να μού πεις τη γνώμη σου για τις Τελευταίες συνεδρίες!
Η δεύτερη είναι από το τελευταίο βιβλίο που διαβάζω, χρυσή πρόταση της Αθανασίας, το George and Sam. Η Charlotte Moore περιγράφει τη ζωή με τους δυο αυτιστικούς και τον ένα νευροτυπικό γιο της με σε ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί. Θα επανέλθω σίγουρα προχωρώντας το, προς το παρόν η φώτο σχετική με το προηγούμενο post, παιδί και σκύλος σε ένα τρυφερό σύμπλεγμα με σημείο επαφής τα πρόσωπά τους. Διαβάζω για τους SAPT Hellas, τη δράση τους για τα αδέσποτα και τους σκύλους θεραπείας τους και ετοιμάζομαι να τους γράψω.
Καλό Σαββατοκύριακο, τούτη τη βδομάδα άμα την πηδήξαμε, που θα ΄λεγε κι ο Νιόνιος.
17 σχόλια:
Ω! τρεις αγαπημένες μου μαζί.
Όταν περνούσα την περίοδο Μπλίξεν και είχα το στερητικό:
τα διάβασα όλα της - τώρα τι θα κάνω; - έπεσα πάνω στην Ντίνενσεν που της έμοιαζε (!) και αφού την διάβασα έμαθα πως επρόκειτο περί της ιδίας...
(αλλά τότε ο Γούγλης ήταν μικρός που λέει και η Νερίνα)
Άλλο με ρώτησες βεβαίως
άλλο απαντάω βεβαίως.
Την Μέριλυν που λες πάντα την αγαπούσα γιατί είχε αυτήν τη "μωρουδίλα" - το μείγμα αθωότητας, ανασφάλειας και απίστευτης ομορφιάς, στοιχεία που σκέφτομαι πως διέθετε και η Βίβιαν Λη (πολύ πιο καλά κρυμμένα όμως)
Πάλι άλλο λέω.
Συγκεντρώνομαι:
μου άρεσε το βιβλίο.
Ό,τι αφορά σε Ψ. (τάπαμε τα συμφωνήσαμε) με ελκύει.
Λίγο φοβήθηκα στην αρχή πως θα ανήκει στην κατηγορία των "τυμβωρυχικών" που καθόλου δεν συμπαθώ αλλά ισορρόπησε εξαιρετικά.
Το μόνο που του προσάπτω είναι το υπερπυκνο! της γραφής που γνόταν κουραστικό χωρίς λόγο.
(δλδ. πάρτε μια ανάσα κύριε Σνεντέρ μου!!)
Κατά τ' άλλα έξοχο.
Έκανα ένα διάλειμμα με Κόου (σε παρακαλώ να τοποθετηθείς: γιατί θεωρείται μέγας συγγραφεύς δεν έχω καταλάβει ακόμη..)
και θα συνεχίσω με τους Φανταστικούς Θανάτους για να επανέλθω με ολοκληρωμένη άποψη.
(εσύ με ρώτησες - στο θυμίζω.)
Το σ/κ θα τελειώσω την Πλατφόρμα (η οποία τελειώνει πολύ γρήγορα και αυτό με στενοχωρεί).
Αυτός μάλιστα!
Επίσης ΝΑΙ στον σκύλο ασυζητητί.
(κοίτα,
και να το διαγράψεις το σχόλιο απόλυτα θα σε καταλάβω..)
Καλημέρα.
:)
Holly, δηλαδή να διαβάσω Μπλίξεν? Με ποιο ν' αρχίσω? Της Κάρσον είχα ξεκινήσει το "Love is a lonely hunter", που νομίζω το έχει και ο Δυτικός Κανόνας του Μπλουμ (από τον Εξάντα, μη σε γελούν τα αγγλικά) και δεν κατάφερα να το τελειώσω.
Όντως ο Σνεντέρ δεν παίρνει ανάσα και στους Φανταστικούς θανάτους είναι ακόμα πιο έντονο το φαινόμενο και λίγο αγχωτικό.
Ο Κόου μ΄αρέσει πάααααρα πολύ, δεν είναι Ντοστογιέφσκι, σύμφωνη-και ποιος είναι?-αλλά είναι εξόχως γοητευτικός. Αυτή βέβαια δεν είναι εξήγηση, αλλά τελοσπάντων.
Επειδή έχει ξαναγίνει αναφορά στο θέμα των σχολίων (σεντόνι, κατάχρηση χώρου και λοιπά)το ξεκαθαρίζω δια παντός: το παρόν blog είναι τα σχόλια του, σαφέστερη δεν μπορώ να γίνω.
θα σου απαντήσω με ποστ.
αφ' ενός γιατί κάτι πρέπει να γράψω μιας και το άνοιξα το μπλογκ
και αφετέρου γιατί το σχολιάκι μου θυμίζει Σνεντέρ ότι και να λες εσύ
:)
Να γράψεις όντως, αφενός τα πάγια έξοδα τρέχουν, αφετέρου ο λαός θέλει να διαβάσει!
Το δικό μου σχόλιο εννοείς αγχωμένο? Έχω φριχτή ποσότητα δουλειάς.
Εγώ πάλι δεν αγάπησα ποτέ τη Μέριλιν, ίσως παραήταν φανερά ευάλωτη για κάποια σαν εμένα. Εξ ου και ψηφίζω Βίβιαν Λη, γιατί έχουμε και μια δυναμία στα κρυμμένα.
Υποψιάζομαι ότι τοποθετούμαι επί σχολίου και όχι επί κειμένου, αλλά το αντιπαρέρχομαι, αφού έχεις δηλώσει διατεθειμένη να αποδέχεσαι τέτοιου είδους ατοπήματα να το πω του αλλούτελα να το πω.
Σνέντερ δεν έχω διαβάσει, βασικά δε τον ξέρω, αλλά υπόσχομαι να το ψάξω. Κόου δε θα πάρω.
Σκύλος ναι, λειτουργεί θεραοευτικά σε μια οικογένεια και εξισορροπιστικά φρονώ, βασικά όλα τα ζώα έχουν την ικανότητα να το κάνουν αυτό. Άσε που άμα έχεις χρόνο να τα παρατηρείς μπορεί να λειτουργήσουν και σα μέτρο για την ύπαρξη "αρμονίας" ή όχι στο χώρο που ζουν και να πάρεις τα μέτρα σου.
Καλή σας μέρα
Kαλημέρα!
Η Μπλίξεν είναι από τις πολύ αγαπημένες. Γοτθικές Ιστορίες-Πέρα από την Αφρική-Το Δείπνο της Μπαμπέτ, my favourites (μ' αυτή τη σειρά).
Μου άρεσε το σχόλιο της holly για την Μέριλυν. Δεν διάβασα το βιβλίο, αλλά φαντάζομαι ότι αυτή η "μωρουδίλα" θα ήταν και το πρόβλημα.
Μαριλένα, χαίρομαι που σου άρεσε το George and Sam. Για όσες δεν ξέρουν το βιβλίο, πιστεύω ότι αξίζει πέρα από το "ειδικό" ενδιαφέρον του.
:)
Y.Γ. Μιας και πιάσαμε τις σταρ: Ούτε Μέριλυν ούτε Βίβιαν Λη. Προτιμώ Ίνγκριντ Μπέργκμαν (πιό "ενήλικη" αθωότητα, για μένα, ευάλωτη αλλά όχι εύθραυστη).
ο.κ
έγραψα!
είδες τι κάνει το μονοτονικό καμιά φορά;
κτητικό ήταν το "μου"
για το δικό μου σχολιάκι έλεγα:)
αλλά αν έχεις τόση δουλειά καλό μου κορίτσι και τα σ/κ δεν γράφεις όπως έχω παρατηρήσει γιατί τα θίγεις αυτά τα καυτά θέματα και μετά μας αφήνεις μόνες;
προιόντος του χρόνου βεβαίως ξεπερνάμε την αμηχανία μας (ελπίζω όχι και την ευγένεια) και συζητάμε μεταξύ μας για να έχεις υλικό για τα μήτινγκς :))
@Νερίνα
ναι στα κρυμμένα - επαυξάνω.
και ναι στην παρατήρηση των ζωων (όχι μόνο των μαύρων σκυλιών) τεράστιος παραδειγματισμός και αγχόλυση!
Να ρωτήσω γιατί όχι Κόου;
(μπορείς να μου απαντήσεις και στο δικό μου αν θέλεις)
@Αθανασία
Η Ινγκριντ δεν είχε κάτι το σεμνότυφον μέχρι να την περιλάβει ο συνωνόματος της σκηνοθέτης και να αναδείξει το ομολογώ μεγάλο της ταλέντο;
(επίσης το βιβλίο έχει σημειωθεί στην amazon λίστα)
:)
@Holly,
Μμμμ... Έτσι νόμιζε η αθώα Αμερική για την Ίνγκριντ, ώσπου την ξέγραψε για χρόνια (και με επίσημες δηλώσεις, παρακαλώ) λόγω του ειδυλλίου της παντρεμένης "μαντόνας" με τον Ροσσελίνι (έκανε και παιδί μαζί του πριν τον γάμο τους, σε εποχές που αυτά ήταν αδιανόητα...).
Ο Χίτσκοκ, πάντως, που του άρεσε το καθαρό, βόρειο, συγκρατημένο στυλ με τον ιδιότυπο ερωτισμό, μάλλον δεν είχε την ίδια εντύπωση (ως προς τη σεμνοτυφία) και της είχε μεγάλη προτίμηση.
Για τον συνονόματο, διάβασα δικές του σημειώσεις για τη Φθινοπωρινή Σονάτα (όπου, συνοψίζω απλώς, αναφέρει το erotic mouth της Ίνγκριντ και, επίσης, το πείσμα, την εξυπνάδα και το ανυπότακτο).
Και, μιας και το ανέφερες το ωραίο έργο με τον συνονόματο, μ' αρέσουν πολύ οι γυναίκες που μεγαλώνουν ωραία, που δεν μένουν γυναίκες-παιδιά.
Υ.Γ. Πω-πω, Μαριλένα, χάσαμε κάθε σοβαρότητα εδώ μέσα...
[sorry gia ta greeklish].
O Coe mou arese toso poly pou eixa mexri kai agorasei cd pou eixe vgalei me to sygkrothma tou-apotyxia,hxos piano bar krouazieroploiou. Nomizw exei kati to efhviko o Coe (tou aresei allwste poly h hlikia), ws pros tous eyalwtous, tryferous hgeloious xarakthres tou, thn agaph twn symptwsewn kai tou kwmikotragikou. Sigoura den exei megalh gkama, grafei gia ayta pou kserei, alla einai poly gohteytikos. Alla ayta apo kapoian pou ths arese to spiti tou ypnou (pou den arese se kanenan allon):)
P.S.1. Apo palies star den kserw polla, emena to girl crush mou einai h Cate Blanchett.
P.S.2. Edw kai 4 mhnes efarmozw sto filo mou th methodo tou aytismou kai ths astynomias, a.k.a. "kane thn idia erwthsh synexws wspou na mperdeytei kai na apanthsei lathos". H erwthsh einai "na paroume gata?" kai h apanthsh ews twra einai "oxi". Tha gyrisei o troxos...an oxi, tha tou pw na parathsei to engineering kai na piasei thn eidikh agwgh.
@Αθανασία
ωστε έτσι ε;
την είχα παρατηρήσει την προτίμηση του Χίτσκοκ αλλά το ρηθέν του συνωνόματου το αγνοούσα.
(ανυπότακτο; πολύ χαίρομαι λοιπόν)
και θυμάμαι τώρα πόσο βασάνιζε την Ούλμαν μέχρι να αποδώσει την εκάστοτε σκηνή..
αν και έχω πάθος με τις ταινίες του διαβάζοντας αυτόν και για αυτόν έπαψα να τον συμπαθώ.
και εδώ υπεισέρχεται η απορία μου για το "τυμβωρυχικόν" του θέματος.
θέλουμε να μαθαίνουμε για τα "είδωλά" μας;
μας αφορά;
και η απομυθοποίηση;
(αν θυμώσει η Μαριλένα, αυτή φταίει να το ξέρει!)
επίσης:
το μπλογκ σου είναι κλειστό ή εγώ κάνω πάλι κάτι λάθος;
@Holly,
Και την άλλη τη "βασάνισε", αλλά φαίνεται πως είχε απόψεις και αντιρρήσεις και τον "βασάνισε" κι αυτή. Όπως χρειάζεται για κάθε καλή δουλειά, νομίζω.
Το ψάξιμο μαρτυριών τέτοιου είδους μου αρέσει. Πρώτον γιατί μου αρέσει πολύ το σινεμά (άρα και η διαδικασία που οδηγεί να φαίνεται αλήθεια το "ψέμα" της οθόνης). Δεύτερον (και εκτός σινεμά), γιατί μ' ενδιαφέρουν οι μαρτυρίες που αποτυπώνουν την προσωπική ματιά για τη δυναμική μιας σχέσης, ιδίως όταν προέρχονται από έναν άνθρωπο -το λιγότερο- ενδιαφέροντα. Το βρίσκω χρήσιμο για μένα την ίδια, όχι για να μάθω κάτι για το είδωλο ή για να το απομυθοποιήσω.
Υ.Γ.1 Η Ούλμαν σημειώνει ότι οι πάντες στην ομάδα της ταινίας είχαν ανησυχήσει με την ανυπότακτη Ίνγκριντ κι εξεπλάγησαν ευχάριστα που δεν συνέβη κάτι δραματικό. Κι έχει και μια πολύ τρυφερή αναφορά στην ανυπότακτη -ηλικιωμένη πια- κυρία (ως γυναίκα προς γυναίκα).
Y.Γ.2 Δεν είναι κλειστό το μπλογκ, είναι ανύπαρκτο.. :)
:-) ό,τι καταλαβαίνω με ένα μυαλό κουρκούτιον:
Butterfly, εγώ θέλω να τ' αφήσω το engineering και να το γυρίσω στην ειδική αγωγή, είναι το παρανοϊκό σύνδρομο των μηχανικών, "σε όλα (τάχαμου) τα καταφέρνουμε". Το ΄χεις?
Κι εμένα μ' αρέσει πολύ ο Κόου, αλλά όχι το Σπίτι του ύπνου, να πάρει, με σκοτώνεις! :-). Θα πεταχτώ στη Holly να γράψω γιατί. Με τη γάτα καλό κουράγιο και αποτελέσματα, μπορείς επίσης να τον θέσεις προ του αμείλικτου "γάτα ή παιδί?"
Αθανασία, κι εγώ τις λατρεύω τις προσωπικές μαρτυρίες γύρω από την καθημερινότητα ανθρώπων που θαυμάζω εκ του μακρόθεν. Από σινεμά, Μπέργκμαν κ Μπέργκμαν βέβαια είμαι το λιγότερο αστοιχείωτη.
Νερίνα, θα σε στείλω μέιλ να με κατατοπίσεις για λεπτομέρειες περί σκυλίσιας ζωής. Κι επειδή την είπες στη Μέριλιν, πώς να μεγαλώσει φιληνάδα μια γυναίκα που παιδί την παράτησε η λωλή μητέρα και πήγαινε μπαλάκι από ανάδοχη οικογένεια σε ανάδοχη οικογένεια? Ε? Ε?
Holly, ένα θα πω, έρχομαι από ΄κει.
-Το'χεις; Το'χεις.
"Γάτα ή παιδί;" Θέλεις να με σκοτώσεις; :D Η άλλη πλευρά έχει άλλωστε ήδη πει "ή εγώ ή η γάτα", οπότε μ'έχει προς το παρόν. Προς το παρόν.
:-) τότε συνέχισε την υπόγεια διαβρωτική τακτική, φιλιά, καλό ΣΚ
Καλημέρα, καλό Σαββατοκύριακο και καλό μήνα!:) Να περάσετε όμορφα
Κυρίες μου (και κύριοι ενδεχομένως απλά δεν σας έχω ανακαλύψει), αυτό το μπλογκ με κρατά διαρκώς σε εγρήγορση. Θες το ειδικόν της θεματολογίας του, θες τα σχόλια που δεν προλαβαίνω τις πάσες... πάντως διαβάζω το ποστ και μετά κάθομαι σαν χαζό και κοιτάω τα σχόλια. Όχι αγαπητές μου, θα βρω το ρυθμό και θα μιλήσω κι εγώ;-) Απλά για την ώρα, έχω πάθει πλάκα με την πάρτη σας:-)
Καλό μήνα!!!
ΥΓ. πολύ υψηλό το επίπεδο, αν δεν πιάσατε το υπονοούμενο:-P
Mamma, ρετιρέ, φιλενάς :-).
Όσον αφορά τις σχολιάστριαι συμφωνώ, δια το μπλογκ δεν σχολιάζω το "άλλ' αντ΄αλλα της Παρασκευής το γάλα" του πράγματος.
Butterfly, καλά περάσαμε τωόντι.
Άσχετο, με τη mamma στην ομάδα οι μηχανικούκλαι υπερτερούμε πλέον αισθητά των εκ των 'θεωρητικών/ανθρωπιστικών' επιστημών ορμώμενων φιληνάδων.
Δημοσίευση σχολίου