skip to main |
skip to sidebar
Μικρά γλυκόπικρα
- Άρθρο της κυριακάτικης ελευθεροτυπίας που συνδέει αυτισμό και ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία-story of my life που λέμε και στο χωριό μου. (αν και 23 παιδιά δεν ξέρω κατά πόσο αποτελούν ικανοποιητικό δείγμα, πρέπει να γκουγκλίσω πηγές).
- Το τέκνο, ενώ είναι γενικά πιο λυμένο επικοινωνιακά, δείχνει να μπλοκάρει με ορισμένες λέξεις: έγραψα ορισμένες, διότι συνώνυμες δεν είναι, πχ δείχνει τη θάλασσα και λέει «θέλω να κάνω μπάνιο στη μπανιέρα» ή ζητάει να «παίξουμε φούσκες» κρατώντας και θέλοντας σβούρες. Όταν τον διορθώνω, δείχνει γνήσια απορία του στυλ πώς βρέθηκε αυτό στο χέρι μου ή τι σηκώθηκα να κάνω.
- Γυρίζουμε χτες από απογευματινή έξοδο και ο μικρός ζητάει επίμονα να του δώσω το «πιατάκι με το μωβ μπαλόνι, το κίτρινο μπαλόνι, το κόκκινο και το μπλε-δεν έχει πράσινο». Πρώτη φορά τέτοια απαίτηση, κοιτάζει το πλαστικό πιάτο για μερικά δευτερόλεπτα και μετά με έκδηλη ικανοποίηση μού το επιστρέφει. Άβυσσος.
- Καφές με Αθανασία και Μαρία, το αγχολυτικό του σαββατοκύριακου, θα ΄πρεπε να το καθιερώσουμε, εμένα τουλάχιστον με ηρεμεί αφάνταστα.
9 σχόλια:
Καλημέρα!
Τα περί ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας ενδιαφέροντα. Φαίνεται ότι υπάρχει αύξηση των κρουσμάτων, που δεν δικαιολογείται μόνον από την καλύτερη διάγνωση. Θα δούμε...
Τα περίεργα του Ρίκου μου θυμίζουν ανάλογα, παλιότερα ιδίως, της Χριστίνας. Σ' άλλα έβγαλα κάποτε νόημα, σ' άλλα ποτέ. 'Iσως να είναι εικόνες του μυαλού που δεν βγάζουν εύκολα "νόημα" για τους απ' έξω, talking poetry το λένε μερικοί. To κακό με τη Χριστίνα είναι ότι, όταν δεν καταλάβαινα, της δημιουργούσα εκνευρισμό και ματαίωση.
Ο καφές του Σαββάτου θαύμα. Εισηγούμαι επανάληψη και μάλιστα με διευρυμένη σύνθεση, για όσες από τις λοιπές κυρίες της ομάδας το επιθυμούν. :)
Υ.Γ. Η παράσταση του Nederlands Dans Theater το Σάββατο ήταν πάρα πολύ καλή. Ιδίως η πρώτη χορογραφία (μουσική Philip Glass από Glassworks και The Hours) ήταν ιδιοφυής: Αξιοποιούσε την πολυφωνία της μουσικής κι υποστηριζόταν από εξαίσιους χορευτές κι ένα εντελώς κατάλληλο "σκηνικό". Τίτλος: "Silent Screen". Θέμα: Η εξερεύνηση του εαυτού με την αντιμετώπιση των παιδικών φόβων και η "συμφιλίωση" μέσα κι έξω. [Όχι, δεν υπήρχε "ιστορία", ήταν εύγλωττη η κίνηση και το "σκηνικό".]
Καλή εβδομάδα! :)
Καλημέρα, νέα φιλενάδα! Ευχαριστώ, πολύ πολύ κι απ' το βήμα σου. Θα τη γιορτάζω την 31η του Μαρτιου!
Μόλις, γκουγκλίσεις, πες μας να μαθαίνουμε.
Πάω, τώρα στις εμμονές...είναι να μην την προσκαλέσις για παιχνίδι τη Ρούλα, πετάει τη σκούφια της.
Μια γουλιά και για μένα, κόρες στο Σαββατιάτικο!:)
Αθανασία, αυτές οι ανταποκρίσεις, τη μια από τη ΝΥ, τώρα για το Μέγαρο, δεν πρέπει να χαρμαμίζονται σε σχόλια ή μέιλ μόνο. Μήπως να ανοίξεις ένα blog ή να τα ανεβάζεις σαν ποστ? (μήπως λέω πολλά?)
Ρούλα, σήμερα εργάζομαι σκληρά ως εκ τούτου δεν γκουγκλίζω-λέμε τώρα.
καλη εβδομαδα κοριτσια,
σχετικα με την ακτινοβολια εχω διαβασει και στο παρελθον ,ειδικοτερα για καποιον Ελβετο αλλα Ο Καραντανος ηταν εντελως αντιθετος με τις θεωριες αυτες, δεν το ξεψναω ομως,
Για τον Ρικο μη σκας,και ο Παυλος πολλες φορες κυκλοφορει με δεινοσαυρους στα χερια του ενω θελει πχ, να παρει ενα ποτηρι νερο και το ξεχναει στη πορεια .Αυτο συμβαινει γιατι απο το μυαλο των αυτιστικων(και ειδικα των ασπεργκερ) περνανε πολλες φορες αμετρητες πληροφοριες που δεν μπορουν να τις εχουν σε σειρα μεσα τους.Το μυαλο τους σκεφτεται συχνοτατα τοσα πολλα που ειναι αδυνατον να τα βαλει στη σειρα σε σχεση παντα με το προφορικο λογο.Αυτος ειναι και ο λογος για τον οποιο τα αυτιστικα χρειαζονται αυστηρο προγραμμα στη ζωη τους, γιατι μονο ετσι μπορουν να κατευθυνουν τη χαοτικη κατασταση(απο πλευρας πληροφοριων) που επικρατει στο μυαλο τους.Και πολλες φορες η γλωσσα δεν συμβαδιζει με το μυαλο ( που συνηθως τρεχει γρηγοροτερα).Ελπιζω να μη σε μπερδεψα περισσοτερο.
Οσο για τον καφε, δεν το συζητω , πρεπει να μας γινει συνηθεια.
Αθανασια θελω και γω να παω στο ΝΥ και περιμενω να μαθω λεπτομερειες.
(sorry gia ta greeknglish alla eimai doyleia)
Peri hlektromagnhtikhs ta akouw prwth fora (se sxesh me autismo).
Oso gia ta perierga. Mia skepsi poy kanw sunu8ws einai oti to myalo kapoion autistikwn, einai san enas laimos apo mpoykali kai pernaei mia mia le3h enw ftanoyn mexri ekei polles, apote mesa ston sunostismo mperdeuontai.
Gia thn 9alassa kai to mpanio sundeei to nero, na ypo8esw.
O aderfos mou den milaei opote den exw paromoia peristatika, alla exw zhsei polla se kataskhnwseis kai douleia.
Ena wraio ar9ro poy diavasa prosfata einai edw.
http://www.wired.com/medtech/health/magazine/16-03/ff_autism?currentPage=all
Kalimera!!!!!
Μαρία,
δε με μπέρδεψες, αυτό το αλλού σκέψη, αλλού ομιλία το έχω αντιληφθεί :-). Χάρηκα αφάνταστα που καταφέραμε επιτέλους να βρεθούμε, έγραψα συγκρατημένα πόσο, ινα μη θεωρηθώ χαζοχαρούμενη.
Αερικό, δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει, το λινκ έδωσα. ευχαριστώ για το άρθρο, το 'χω διαβάσει-το autismvox.com είναι εγγύηση.
Καλησπέρα κυρίες μου.
Πρώτη φορά διαβάζω για σχέση αυτισμού και ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, βέβαια δεν έχω ασχοληθεί με το θέμα, ουσιαστικά το μπλογκ σου είναι η μόνη μου σχέση με τον αυτισμό. Επειδή όμως είχα ακούσει για διάφορα που προκαλούν οι ασύρματες συνδέσεις... έχω φροντίσει ώστε α) στο σπίτι να μην έχω ούτε ασύρματο τηλέφωνο και β)ο Παύλος έχει μάθει πως τα κινητά ΔΕΝ είναι για τα παιδιά => δεν τα ακουμπάει καν!
Βέβαια ποτέ δεν είχα σκεφτεί τα ασύρματα παιχνίδια (μόνο λόγο νεαρού της ηλικίας δεν έχουμε αγοράσει ακόμα, οπότε πέφτει απαγορευτικό και σε αυτά).
ΥΓ. Αγχολυτικός καφές, ε; Γαμώ την ομοιοπαθητική μου γαμώ!!!
Mamma, έλα την άλλη φορά κ πιες τσάι :-), φιλιά.
Τσάι, ε; Pas mal Jean-Paul, pas mal... (με πιανς;-)
Καλημέρα...
Δημοσίευση σχολίου