Υψηλής διανόησης συνέχεια

Τέλειωσα τη Γυναίκα του Βερολίνου-πραγματικό ημερολόγιο μιας Γερμανίδας για τους 2,5 μήνες κατοχής του Βερολίνου από τους Ρώσους. Αναφέρεται λοιπόν κάπου η (ανώνυμη) συγγραφέας στη μανία των Ρώσων για τα ρολόγια ασχέτως της αξίας τους. Πιθανολογεί ότι θα πρόκειται για δυσεύρετο είδος στη Σοβιετική Ένωση, δεν μπορεί να εξηγήσει αλλιώς το πάθος τους, αφού κυκλοφορούν φορώντας όσα περισσότερα τέτοια λάφυρα στα χέρια τους.

Το οποίο μου θύμισε ένα κείμενο του Κούρτοβικ στο Τετέλεσται, με την πασίγνωστη φωτογραφία της απελευθέρωσης του Βερολίνου από τους Συμμάχους και τον στρατιώτη που σκαρφαλωμένος στο Reichstag ανεμίζει την κόκκινη σημαία. Εκεί λοιπόν, ανάμεσα στα άλλα παρασκηνιακά της φώτο, λέει ο Κούρτοβικ ότι ο στρατιώτης φοράει δυο ρολόγια!

Σιγά το ειδησάριο, μαντάμ, θα αναφωνήσουν μερικοί μερικοί! Η αλήθεια είναι ότι το έγραψα γιατί μού φαίνεται μαγικό να διαβάζω κάτι που κάνει κλικ σε κάτι παλιότερο παρόμοιο που έχω διαβάσει, είναι λίγο σαν να συμπληρώνεται άλλο ένα κομματάκι από ένα τεράστιο, χαοτικό παζλ, βίτσια είναι αυτά.