29.1.08

It’s a Bob’s world

Μικρή-ας πούμε-εισαγωγή: Αν υπάρχει ένα και μόνο ένα πράγμα που ξέρει σχεδόν ο οποιοσδήποτε για τον αυτισμό είναι οι εμμονές που χαρακτηρίζουν αρκετά αυτιστικά άτομα. Επανάληψη ίδιων τηλεοπτικών εκπομπών, ακρόαση ίδιων τραγουδιών, ανάγνωση ίδιων βιβλίων, η ρουτίνα εμπνέει σιγουριά στα περισσότερα παιδιά με αυτισμό καθώς η εξέλιξη και η δράση είναι γνωστή και αναμενόμενη.

Στα καθ’ημάς: Ο Θόδωρος έχει μανία με το Μπομπ το Μάστορα και δη συγκεκριμένες κασέτες, το Κάμελοτ, τα Χριστούγεννα και το νούμερο 4 της σειράς των επεισοδίων. Τα ξέρει απ’ έξω κι αν για κάποιο λόγο προχωρήσει η κασέτα και χάσει κάποιο διάλογο καθοριστικής σημασίας για την πλοκή, ουαί και αλίμονο στον υπαίτιο. Επίσης του αρέσει να επαναλαμβάνει στιχομυθίες από την ιστορία. Τώρα τελευταία αυτές τις ξεσηκωμένες κουβεντούλες τις λέει σε σωστά πλαίσια. «Βιβλία, πω πω βιβλία», λέει ο Φοβέρας κάποια στιγμή μπαίνοντας στη βιβλιοθήκη, το ίδιο είπε κι ο Θόδωρος με ιδιαίτερο χρώμα στη φωνή του μια μέρα που προσπαθούσα να σουλουπώσω τα αδιάβαστα βιβλία από το κομοδίνο και συμπλήρωσε, «ο Φοβέρας μιλάει».

Το οποίο μού θυμίζει την υπόθεση με τις μαϊμούδες, που κατά χιλιάδες πληκτρολογούν σε γραφομηχανές και κάποια στιγμή θα βρεθεί σύσσωμο το έργο του Σέξπηρ καταγεγραμμένο. Έτσι κι εμείς αν είχαμε έναν υπερ-Μπομπ με πλήθος διαλόγων σε διάφορες κοινωνικές καταστάσεις θα είχαμε τι να πούμε σε κάθε περίσταση.

9 σχόλια:

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Τσα!!!!
Για να μη νομίζεις ότι είναι μόνο ο Ρίκος που επαναλαμβάνει και επαναλαμβάνεται.
όμορφη μέρα να 'χεις

athanasia είπε...

Tώρα, με κίνδυνο να μπουρδουκλώνω την ουσία της εμμονής στον αυτισμό και να την κάνω ροζ κι ευχάριστη, μπήκα στον πειρασμό από την τελευταία φράση σου ("Έτσι κι εμείς αν είχαμε έναν υπερ-Μπομπ με πλήθος διαλόγων σε διάφορες κοινωνικές καταστάσεις θα είχαμε τι να πούμε σε κάθε περίσταση") και σκέφτηκα την κακία μου:

Αυτό ειδικά είναι συνηθέστατο σε πολλούς μη έχοντες αυτισμό. Πάντα υπάρχουν μερικές ατάκες που μπορεί να τις λέει καθένας για να έχει τί να λέει και να μοιάζει και σπουδαίος. Το τί καταλαβαίνει είναι άλλο ζήτημα. Πώς λένε οι Εγγλέζοι ("Ηe/she makes the right noises") κι εννοούν ότι, από περιεχόμενο, μηδέν...

:)

Μαριλένα είπε...

Νερινάκι μας!! Κι εγώ επαναλμβάνομαι, πότε θα δούμε καινούριο ποστ?

Αχ ναι, Αθανασία μου, μη μού χαλάς την ουσία! Δες σε (περίπου) σχέση με αυτό που λες, τι φανταστική γεννήτρια περισπούδαστων και κενών προτάσεων έφτιαξαν κάτι φοιτητές του ΜΙΤ.

Μαριλένα είπε...

Aρκετά στοιχεία του αυτισμού (που τα διαβάζω σε σένα) όμως βλέπω να έχουν και τα παιδιά που δεν έχουν αυτισμό.

Αυτό που μολις περιέγραψες το έχω ζήσει και με τις δυο μου κόρες.
(ακόμα το ζω με τη μικρή)
Οπως ακριβώς το λες.

καλησπέρα :)
xx

Μαριλένα είπε...

Μαριλένα, είναι γεγονός ότι η επανάληψη αρέσει πολύ στα παιδιά (ξανά το ίδιο παραμύθι), για τους ίδιους πάνω κάτω λόγους που αρέσει και στους ανθρώπους με αυτισμό, δεν υπάρχουν δυσάρεστες εκπλήξεις, αντίθετα νιώθουν ότι έχουν τον έλεγχο.

phospholipid είπε...

Λοιπόν ο Ρίκος σου είναι έτοιμος να προσληφθεί στην ερευνητική μου ομάδα!Εδώ και τέσσερα χρονια που είμαι μαζί τους έχω ακούσει από πληθώρα Aγγλων πλην ενός τα εξής μπορεί και πεντακόσιες φορες: "Oh dear", "How are you today? Not too bad.", "It's one of those days".
Οποτε και εγώ πάντα προσπαθώ να δίνω εξωφρενικές απαντήσεις για να ανάβω τα αίματα : "How are you today? Great, it's a great day." Και αμέσως δημιουργείται μια αναστάτωση :" Great? Are you ok, what happened?"
:)
Οποτε συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, αν και εμείς οι μεγάλοι δεν είχαμε ένα ρεπερτόριο από έτοιμες προτασούλες, θα ήμασταν εντελώς χαμένοι.

Μαριλένα είπε...

Φωσφολιπίδιο,
(ο θεός να δώσει να σάς αποκαλώ σωστά!) όλα είναι θέμα συμβάσεων και κωδίκων-λέω εγώ. Καλά κάνουν οι Άγγλοι σας και απαντάνε κωδικοποιημένα, καλά κάνετε κι εσείς και τους μπλοκάρετε, καλά κάνουμε κι εδώ που πετάμε ένα "τι γίνεται?" και φτάνουμε να μάθουμε τα γυναικολογικά της τρίτης ξαδέλφης. Όλα έχουν την πλάκα τους, με πετυχαίνετε σε φάση ομφαλοσκόπησης όπως διαπιστώνετε :-), καλό γράψιμο εύχομαι :-).

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Ξανά μανά τσα!!!

Μαριλένα είπε...

Άστα αυτά Νερίνα μας και πάμε το ΣΚ στο Φειδάκη. Το σύμπαν είναι άρρωστο, βάζω κανένα θερμόμετρο φρομ τάιμ του τάιμ, κάνω κάνα τσάι στο πολύ κέφι, και κατά βάση σερφάρω.