Ενίοτε μας παίρνει κι ο δαίμων

Απεργία χτες και το νηπιαγωγείο ήταν κλειστό.

Προκειμένου να εξηγούμε τα περί ασφαλιστικού, ρουφιάνων εργοδοτών στο ανήλικο τέκνο με ορατό τον κίνδυνο αύριο μεθαύριο να αδημονεί να ψηφίσει Τσίπρα σαν τον πατέρα του, προτίμησα κάτι πιο ανώδυνο. «Σχολείο κλειστό, η κυρία Ρεβέκκα δεν θα πάει, θα μείνουμε παρεούλα σπίτι»-σαρδόνιο χαμόγελό μου στην έντρομη έκφραση του Ρίκου.

Σχολείο κλειστό, σημαίνει σαββατοκύριακο, σαββατοκύριακο σημαίνει Ερέτρια, οι συνειρμοί στο μυαλό του Ρίκου δούλεψαν και δεν είναι υπέρ μου.

Εξηγούμε ότι δεν θα πάμε Ερέτρια, διατρέχουμε το πρόγραμμα και προετοιμάζουμε ψυχολογικά αλλήλους για την πρώτη επίσκεψη στον οδοντίατρο, είναι η πρώτη φθορίωση.

Παραδόξως ο οδοντίατρος πάει μια χαρά, ο Ρίκος διασκεδάζει στην καρέκλα του αστροναύτη, η γιατρός τον ανεβοκατεβάζει κάνα δυο φορές. Κάθεται σχετικά ήρεμος και τα τρια λεπτά που χρειάζεται. Το μόνο που τον ερεθίζει ατελείωτα είναι οι εκατοντάδες γλάστρες του ιατρείου και τα φύλλα που του ψιθυρίζουν «κόψε με». Αφού εξηγούμε στο Ρίκο ότι δεν θα κόψουμε τα φύλλα διότι πολύ θα στενοχωρηθεί η οδοντίατρος και στην οδοντίατρο ότι δεν θα κόψουμε τα φύλλα της, παρότι πολύ στενοχωριόμαστε, αποχωρούμε.

Τα φύλλα δεν κόπηκαν όμως, η ισορροπία δεν αποκαταστάθηκε, οπότε στο σούπερ μάρκετ θα ακολουθήσει ξέσπασμα. Στην ουρά περιμένει πίσω μας μια γριά που έχει στο καλάθι της ένα μικρό γλαστράκι-μυρωδικά είναι, δεν ξέρω τι είναι. Η γριά έχει πολύ κακό ύφος και μας κοιτάζει ιδιαιτέρως ενοχλημένη που ο Θόδωρος θέλει σφιχτή αγκαλιά για να κάτσει ήρεμος-και να προλαβαίνω χέρια πόδια που εκμεταλλεύονται κάθε βαθμό ελευθερίας.

Εν συνεχεία δικαιώνεται για το κακό της ύφος, διότι ο νέος αστραπιαία παίρνει το φυτό, το σβουρίζει δις και το πετάει κάτω, ενώ η γριά βρίζει την ανατροφή μας, τους προγόνους μας μέχρι 3 γενέες πίσω, εγώ ζητάω συγγνώμη, προσφέρομαι να της φέρω άλλο, με γειώνει, τη γειώνω και σκέφτομαι ότι η γριά που έφαγε ο Ρασκόλνικωφ κάπως έτσι θα ΄πρεπε να ήταν.