Διακοπαί, τα καλά των

Κορίτσια, που διαμαρτυρηθήκατε για το προηγούμενο, πάμε όντως σε κάτι πιο ευχάριστο, καθαρόαιμο κείμενο ρικίστικα και αυτισμός σήμερα.

Διακοπές, τα ευχάριστα του φετινού Πάσχα: θυμάμαι ένα κείμενο της Ακρίτα που έλεγε για τις παιδικές ζωγραφιές με τα χέρια-μούτζα και τους περήφανους γονείς που τις επιδεικνύουν. Όντως τέτοια είναι η περίπτωσή μας εδώ. Ο μικρός ζωγραφίζει με άνεση πλέον καραγκιοζάκια σαν της φωτο. Αφού τα τελειώσει βάφει από πάνω όλο το χαρτί ροζ με ασυγκράτητη ευχαρίστηση.

Άλλο καλό ήταν ότι ξυπνώντας μια μέρα, μού είπε κάτι που είδε στον ύπνο του κι έτσι είπαμε λίγο για τα όνειρα-και μάλλον αντελήφθη τη διαφορά και την έννοια του ονείρου.

Επίσης συνειδητοποίησε την έννοια των διακοπών=κλειστό σχολείο, συνδέσαμε λίγο και το Πάσχα με τα κόκκινα αυγά

Ενθαρρυντικό ήταν και το ότι έπαιξε ποδόσφαιρο (και ζήτησε πολλάκις να ξαναπαίξει) με ένα παιδάκι που μένει δίπλα. Τον έλεγε βέβαια Λαυρέντη (ή Σπύρο) όπως λένε τα παιδιά που παίζει ποδόσφαιρο στο νηπιαγωγείο και έπρεπε να του υπενθυμίζουμε ότι τα εν λόγω παιδιά είναι στην Αθήνα, άλλος είναι τούτος ‘δω. Κάθε φορά έδειχνε γνήσια απορημένος με την επισήμανση. Είτε με τη διάκριση των προσώπων είναι το πρόβλημα (το ΄χω ξαναεντοπίσει), ή λόγω συνήθειας λέει τα ίδια ονόματα ή έχουμε περίπτωση χαμένων τριδύμων και το παιδί αδίκως πάμε να το βγάλουμε τρελό.

Φυσικά θα ακολουθήσει κείμενο με τον αποκαλυπτικό τίτλο «Διακοπές, τα εκνευριστικά»-γιατί μ΄ έχει πιάσει αυτή η μανία με τα τάχαμου teasers δεν ξέρω.