9.5.08

Έχω τα μικροαστικά μου


Έχουμε αρχίσει να ψιλοκαταρτίζουμε/σκεφτόμαστε το πρόγραμμα των μαθημάτων για την επόμενη χρονιά και μάλλον πρέπει να κάνουμε κινήσεις για το αυτιστικοδάνειο, απορώ που δεν υπάρχει ακόμα τέτοιο καταναλωτικό.

Πρώτη η εργοθεραπεύτρια πρότεινε μαθήματα τρις εβδομαδιαίως, τα οποία, αν συμφωνήσουμε με τις φετινές τιμές, είναι 420 ευρώ/μήνα άνευ απόδειξης. Η εργοθεραπεύτρια είναι καλή και ο Θόδωρος θέλει όντως δουλειά.

Στο κέντρο που έκανε τα απογευματινά δεν ξαναπάμε, το οποίο σημαίνει ότι θα πρέπει να βρω λογοθεραπεύτρια. Κολυμβητήριο συνεχίζουμε και θα χρειαστούμε και συνοδό για το νηπιαγωγείο.

Η συνεδρία λογοθεραπευτή/εργοθεραπευτή/ειδικού παιδαγωγού είναι 45 ευρώ το 45' μέσες τιμές. Παλιά γελάγαμε ότι ο λογοθεραπευτής του Ρίκου με κάθε φράση που έλεγε κόλλαγε και τη λέξη «ευρώ». «Γεια σου Θοδωρή», παλάμη προτεταμένη «ευρώ», «τι κάνεις, Θοδωρή», «ευρώ» κλπ. Μετά συνειδητοποιήσαμε ότι έτσι γίνεται η απόσβεση των σπουδών σε 3 μήνες και μελαγχολήσαμε.

Με βαριέμαι όταν γκρινιάζω, αλλαγή θέματος με τη φώτο. Δυο μέρες τώρα έσερνα και το μεγάλο τέκνο στα μαθήματα του μικρού. Εδώ τον αποζημιώνω, περιμένουμε να τελειώσει ο Ρίκος τη μετεκπαίδευση τρώγοντας φοβερό παγωτό στο Petit Fleur που είχε συστήσει παλιότερα ο Αθήναιος.

11 σχόλια:

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Καλή μέρα σε όλες/ους σας
Για τα υπόλοιπα ότι πεις και όχι δεν είσαι γκρινιάρα...

butterfly είπε...

Καλημέρα Μαριλένα! (έχει κι εκεί ήλιο όπως εδώ; :))

Δεν είναι μικροαστικά, ούτε γκρίνια. Δεν επιτρέπεται να υπάρχουν δυσκολίες δηλαδή; Να, ελίζω λοιπόν όλα να πάνε καλά και οι θεραπευτές του Θόδωρου να είναι καλοί. Κι ας πω και κάτι που σιχαίνομαι: "μην αγχώνεσαι".

Έχω πολύ ωραίες κι έντονες αναμνήσεις από όταν πήγαινα μαζί σε μάθημα της αδελφής μου (μεταξύ άλλων και ωραία σοκολάτα και κρουασάν), όπως φαντάζομαι θα'χει και ο Αργύρης. Ο οποίος Αργύρης έχει πάρα πολύ ωραία μάτια.

athanasia είπε...

Καλημέρα!

Κι εγώ με βαριέμαι όταν γκρινιάζω, αλλά αυτά που γράφεις δεν είναι γκρίνια... Είναι η αποτύπωση των οικονομικών συνεπειών του σπορ που λέγεται αυτισμός.

΄Οσο για τον Αργύρη (ωραιότατος :)), η δική μου εμπειρία είναι ότι οι ώρες που τον "σέρνεις" και τρώτε παγωτό περιμένοντας τον Ρίκο είναι ώρες που μπορούν -περιέργως- να είναι μόνον δικές σας ώρες.

:)

Μαριλένα είπε...

Φωτούλα, καλό σαββατοκύριακο :-).

Butterfly, μια έχει μια δεν έχει (ήλιο).
Κανονικά είναι κι αυτός σε μαθήματα τέτοιες ώρες, απλώς έτυχε και ήταν πρώτη φορά. Έχει ωραία μάτια και την έχει ψωνίσει λίγο σχετικά διότι του το λένε όλοι-άλα μας!

Αθανασία, συγγνώμη, δεν κατάλαβες ότι από ΄σενα την εμπνεύστηκα την έξοδο? Από τότε που μού το είχες πει μού είχε κολλήσει να το κάνω.

elf είπε...

Καλησπέρα κι από μένα. Σε παρακολουθώ πολύ καιρό κι όλο λέω κάτι να γράψω...Πρωτοήρθα σε επαφή με αυτιστικά παιδιά στα 34 μου χρόνια που έπιασα δουλειά σε Κέντρο Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης. Μέχρι πρότινος γκρίνιαζα που δεν μπορώ να συνεννοηθώ με τον γιο μου (3 χρόνων σχεδόν!) και ανυπομονούσα ν' αρχίσει να μιλάει για να μου πει "σ' αγαπώ". Τώρα που γνώρισα και τα άλλα παιδιά, έφερα και τον μικρό μου να τα γνωρίσει. Τα βλέπω κάθε μέρα, τον Άρη, τον Ναντίμ, τον Άγγελο κ.α. Ειδικά τον Δημήτρη, που είναι η αδυναμία μου γιατί όλο γελάει, κι όταν τελειώνει τις συνεδρίες του έρχεται σούμπιτος στο γραφείο μου για να με χαιρετήσει. Ξαπλώνει στο πάτωμα κι εγώ λέω "τι ωραίο χαλάκι" και κάνω πως σκουπίζω τα πόδια μου και μετά μιλάει και με κάνει πολύ περήφανη, ας λέει μόνο "μπισκότο" για να του δώσω, είναι ένα παιδί με πολύ περιορισμένο λόγο.
Δεν είμαι ειδική στον Αυτισμό, στο Κέντρο ασχολούμαι με τη διοργάνωση Σεμιναρίων, αλλά πια ερχόμενη σε επαφή με παιδιά με ΔΑΔ και ως μητέρα η ίδια, νιώθω πως έχω αρχίσει να σας καταλαβαίνω όλους εσάς τους γονείς που βρεθήκατε σε τέτοια συγκυρία κι αν μη τι άλλο να μη λέω εύκολα πια πως "κουράστηκα" όταν αγριεύει ο δικός μου σπόρος. Συγχώρεσε την έκταση του σχολίου μου, στα είπα όλα μαζεμένα, θα περνάω να βλέπω πως περνάτε και να καμαρώνω τις προόδους σας. Τα ξαναλέμε.

Μαριλένα είπε...

Γεια σου Elf, πολύ ευτυχής η γνωριμία μας :-). Δεν πρόλαβα να δω τα ενδιαφέροντα blog σου με την άνεσή μου, επιφυλάσσομαι από Δευτέρα, καλό ΣΚ.

Ανώνυμος είπε...

συναναστρέφεσαι 3 κούκλους με γλυκύτατα χαμόγελα λοιπόν.

(θα μιλούσα μόνο για τα παιδιά αλλά με προκάλεσες :) )

επίσης όχι δεν είναι μικροαστικά τα όσα λες - καθόλου μάλιστα.

τα τελευταία χρόνια συζητώ για το τι καλύπτουν και τι δεν ! τα ταμεία συχνότατα.
και για το super market επίσης αλλά θα ρίξω το επίπεδο..

mamma είπε...

Βασικά γκρινιάζεις λιγότερο [ή καλύτερα να πω καθόλου] από πολλούς που διαβάζω. Εγώ ας πούμε γκρινιάζω πολύ περισσότερο.
Μου είχε κάνει εντύπωση αυτό.

Νομίζω πως η κοινωνία, επειδή δεν στηρίζει τις οικογένειες που έχουν μέλος με ΔΑΔ, έχει επιβάλλει τελικά τους όρους της. Και οι γονείς έχουν μπει στη θέση "το παιδί μου είναι με ΔΑΔ αλλά δεν θα το κάνω θέμα".

Αυτό που θέλω να πω είναι πως εγώ δεν αισθάνομαι τύψεις όταν τα παίρνω με τον Παύλο [που συνήθως δεν φταίει, είναι η δική μου κούραση (λόγω καθημερινότητας) που δημιουργεί τους εκνευρισμούς]. Εσύ μου δίνεις την εντύπωση πως δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να κουραστείς, σα να μην είναι αποδεκτό.
Δεν ξέρω, μπορεί να λέω χαζομάρες. [ζητώ συγνώμη εκ των προτέρων αν καταχράστηκα το χώρο σου].

Σε φιλώ γλυκά, καλό Σ/Κ.

aeriko είπε...

Καλημερα!!!

Δεν ειχα συνειδητοποιησει ποσο ακριβο χομπυ ειναι ο αυτισμος!

Δεν ειχαμε παει γενικα σε εργο-λογο κλπ, απλα χρειαζομασταν συνοδο σχεδον πρωι μεσημερι βραδυ, λογω μονογονικης οικογενειας. Ειδικα τα λιγα χρονια που μεναμε Αθηνα και δεν ειχαμε αλλη υποστηριξη (γιαγια). Οποτε τα λεφτα ηταν λιγοτερα.

Οι ωρες του Αργυρη τρεχωντας για τον αδερφο του, εκτος των αμεσων θετικων (παγωτο) θα του κανει καλο και καποια στιγμη στο μελλον. Θα εκτιμησει καποια πραγματα περισσοτερο. Ακομα και αν ισως γκρινιαζει τωρα οτι χανει χρονο με φιλους:)

Χρονια πολλα σε ολες τις μαναδες/μητερες/μανουλες!

Μαριλένα είπε...

Holly, :-),
για τα ταμεία έχω φοβερές ιστορίες στυγερής κλεψιάς. Ούτε το θέμα σουπερμάρκετ μού φαίνεται απαγορευτικό, ο καιρός της κυριακάτικης Ε είχε ένα καταπληκτικό
άρθρο.

Mamma, μεγάλο θέμα. Ας ξεκινήσω διαχωρίζοντας τη γκρίνια προς τρεις πιθανούς αποδέκτες. Την πολιτεία, το οικογενειακό περιβάλλον κ κυρίως το παιδί με ειδικές ανάγκες και ίσως κάτι το απροσδιόριστο που λέγεται τύχη. Το πρώτο δε θέλει γκρίνια, θέλει πράξεις, οργάνωση και δράση. Όσον αφορά το δεύτερο, προσπαθείς υποτίθεται να αλλάξεις τη στάση της κοινωνίας απέναντι στις οικογένειες και τα παιδιά Αμεα, άρα το πρώτο που πρέπει να είναι διαφορετικό είναι η δική σου αντιμετώπιση του αμέα που είναι πλησίον σου. Το τρίτο δεν παίζει για μένα καν. Γενικά μού φαίνεται βαρετό να γκρινιάζει κανείς κ πρέπει να ΄χει ταλέντο για να το κάνει με τρόπο που να θέλουν οι άλλοι να τον διαβάζουν. Εσύ δεν γκρινιάζεις-ή το κάνεις τόσο καλά που δεν με ενοχλεί. (κύριος οίδε τι νόημα βγαίνει..)

Aερικό, ευχαριστίες για τα χρόνια πολλά. Είναι ακριβό χόμπυ, κι ένιωσα εντελώς ηλίθια και Μαρία Αντουανέτα, όταν μιλώντας με μια μαμά που προσπαθεί να της εγκρίνουν την ένταξη της πρότεινα βλακωδώς να πάρει ιδωτική συνοδό κι εκείνη μού εξήγησε πολύ απλά ότι δεν έχει τα χρήματα για κάτι τέτοιο.

The Gasbird Familly είπε...

Τελικά αντί να κοιτάμε,μόνο, το πόσο ακριβό ΄"χόμπυ" είναι ο αυτισμός για μας τους γονείς που το αντιμετωπίζουμε,ίσως θα πρέπει να κοιτάξουμε παράλληλα το "πως" θα πρέπει να ταρακουνήσουμε τους ¨Καρεκλοκένταυρους" και"Μολυβοσπρώχτες" της Ψωροκώσταινας που σφυράνε αδιάφορα ως προς το θέμα μας,και κάποια στιγμή να καταλάβουν ότι ,μέχρι στιγμής,δεν μπορούν να "παίζουν" με περίπου 45000 "ψυχές".Και όχι,μην το βλέπεις σα γκρίνια,αλλά, να το βλέπεις ως αντίδραση στον ωχαδερφισμό που μας περιβάλλει.